Door: Redactie - 29 mei 2025 |
Minister Mona Keijzer van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening zet een opvallende stap in de aanpak van de wooncrisis. Met een nieuwe instructieregel wil zij gemeenten verplichten om onder voorwaarden permanente bewoning van recreatiewoningen toe te staan. Dit plan, opgenomen in het regeerprogramma van het kabinet, moet zekerheid bieden aan tienduizenden mensen die nu in een juridisch grijs gebied wonen. Maar roept het ook vragen op over de langetermijnoplossing voor de woningnood.
Met de voorgestelde instructieregel krijgen gemeenten de opdracht om in hun omgevingsplannen permanente bewoning van recreatiewoningen toe te staan voor specifieke gevallen. Het gaat hierbij om mensen die sinds 16 mei 2024, de datum van het hoofdlijnenakkoord, in zo’n woning verblijven en geen andere woonplek hebben. Deze stap maakt permanente bewoning onder bepaalde voorwaarden mogelijk en moet hen finally een legale status geven, zonder dat een officiële inschrijving op het adres verplicht is. Andere bewijsstukken, zoals huurcontracten of energierekeningen, kunnen volstaan om een vergunning aan te vragen.
De woning moet echter wel voldoen aan minimale eisen die ook voor reguliere huizen gelden. Dit om de veiligheid en leefbaarheid te waarborgen. Het ministerie benadrukt dat de regel bedoeld is voor mensen zonder alternatief. Zodra de woningmarkt weer in balans is, zou permanente bewoning van recreatiewoningen niet meer nodig moeten zijn. Daarom is de regel beperkt tot een periode van tien jaar, met een evaluatie na acht jaar.
Hoewel het voorstel van minister Keijzer bedoeld is als een helpende hand, is niet iedereen enthousiast. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) uitte begin dit jaar al stevige kritiek. Volgens de VNG is permanente bewoning van recreatiewoningen een kwestie van lokaal maatwerk. Gemeenten zouden zelf het beste kunnen inschatten hoe zij de belangen van bewoners, toerisme en woningnood tegen elkaar afwegen. Bovendien ziet de VNG dit als een oplossing die maar beperkt bijdraagt aan het aanpakken van de bredere wooncrisis.
In januari riep de VNG de Tweede Kamer zelfs op om tegen het voorstel te stemmen. Het verplichten van gemeenten via een instructieregel zou hun autonomie te veel inperken. Dit spanningsveld tussen landelijke regelgeving en lokale behoeften blijft een heet hangijzer in dit dossier, zeker als het gaat om permanente bewoning. Het is de vraag of Keijzer gemeenten kan overtuigen van de meerwaarde van haar aanpak.
Voordat de plannen concreet worden, gaat de instructieregel eerst acht weken in internetconsultatie. Tot en met 22 juli kan iedereen reageren op het voorstel via de officiële kanalen. Na verwerking van de feedback hoopt de minister het plan na de zomer naar de Tweede Kamer te sturen. Als alles volgens schema verloopt, zou de regel ergens in 2026 van kracht kunnen worden. Een lange doorlooptijd voor permanente bewoning, terwijl veel bewoners van recreatiewoningen nu al in onzekerheid leven.
Het ministerie schat dat zo’n 60.000 mensen momenteel permanent in een recreatiewoning wonen, vaak zonder officiële toestemming. Het werkelijke aantal ligt waarschijnlijk hoger. Keijzer vroeg gemeenten in december al om niet op te treden tegen deze bewoners. Met dit nieuwe voorstel wil ze hen niet alleen beschermen, maar ook een structurele basis bieden voor hun woonsituatie.
Toch blijft de vraag hangen: is dit een passende oplossing voor een diepgaand probleem? De woningnood in Nederland vraagt om grootschalige bouwprojecten en betaalbare alternatieven, iets wat met deze regel slechts deels wordt aangepakt. Het risico bestaat dat de focus op permanente bewoning voorbeelden afleidt van bredere maatregelen die nodig zijn om de markt weer in balans te brengen. De consultatiefase zal ongetwijfeld meer inzicht geven in de haalbaarheid en draagvlak voor dit plan.
Dit artikel delen op je eigen website? Geen probleem, dat mag. Meer informatie.
